Op een zinderende woensdag nam mijn oudste zoon, toen een jaar of zeven, zijn beste vriend mee naar huis. Al snel kwam de vraag of er een watergevecht mocht plaatsvinden in de tuin. Natuurlijk! Gewapend met waterschietmaterieel, zwembroeken, teil met water en zonnebrand togen ze naar buiten.
Na een tijdje kwam er een hard “Stop hou op!’ uit de tuin. Tijd om te kijken. Het vriendje meldde dat hij het niet leuk vond om nat geschoten te worden, maar het wel leuk vindt om nat te schieten.
“Tja,”, zei ik: “Zo werkt het niet. Een watergevecht is een watergevecht, schieten en beschoten worden. Of je doet helemaal mee, inclusief nat worden en schieten, of je doet niet mee. Je kunt niet alleen meedoen met wat je leuk vindt.”
Een mooi voorbeeld hoe dat wel vaker in organisaties gaat. Dat mensen wel de lusten, maar niet de lasten willen. Wel de integrale verantwoordelijkheid willen hebben, maar niet de klagende ouder of moeilijke collega. Wel het overschot op de begroting willen uitgeven, maar niet helpen het tekort op te lossen. Je kunt niet alleen verantwoordelijk zijn voor de leuke dingen.
“Nou, pap…”, begon mijn zoon: “Ik vind het goed hoor. Ik vind het heel leuk om nat geschoten te worden.” Uhm, ja, in dat geval, ook goed natuurlijk….
Andere metafloor dan:
Een mooi voorbeeld over hoe het kan werken met de rollen in je team. Je hebt iemand die wil schieten en je hebt iemand die beschoten wil worden. Dat werkt meteen lekker samen.