Als kind vond ik ze vaak mooi, de sneeuw-huisjes. Je kent ze wel, een tafereel in een landschap en als je dan flink schudt, sneeuwt het.
Ik vond het sneeuwen altijd erg leuk. Ik hield er dan ook van om de boel flink op te schudden en het zo lang mogelijk te laten sneeuwen. Langzaam wordt dan steeds beter zichtbaar wat er is. Pas als je het speeltje een tijdje met rust laat, is de inhoud goed zichtbaar.
Ik kom de metafoor van het geschudde huis in mijn werk als klankbord/coach veel tegen. In veel organisaties is het schudden aan de orde van de dag. Als iets bijna klaar is zijn we al met wat anders begonnen. We blijven schudden. Wil je echter weten wat er zichtbaar is achter de sneeuw, zul je even pas op de plaats moeten maken. Schudden kan altijd weer….